ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΑΙ

  Ο άνθρωπος μέσα στο πέρασμα των αιώνων επεδίωκε πάντοτε την ασφάλεια σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωσή του  και για τη διαιώνιση του είδους του. Πολύ δύσκολα αποδεχόταν κάποια εξωτερική παρέμβαση και αντιμαχόταν οτιδήποτε διατάρασσε την ηρεμία και την υποτιθέμενη ιδανική συνθήκη. Η αδιάσειστη πίστη βέβαια σε έναν τρόπο ζωής ή μια συγκεκριμένη νοοτροπία  δεν είναι απαραιτήτως κακό ,  αλλά πρέπει να εμπεριέχει την προϋπόθεση του αλάνθαστου και του τέλειου , πράγμα αποδεδειγμένα ακατόρθωτο για τα μέτρα του ανθρώπου. Η  εμμονή του ανθρώπου στις παραδοσιακές αξίες  και ο φόβος αμφισβήτησής τους είχαν σαν συνέπειά τους  και τον φασισμό. Η αδυναμία αποδοχής του καινούργιου και προσαρμογής του σε αυτό , γέννησε τη βία , την απαραίτητη  αντίσταση δηλαδή στην οποιαδήποτε αλλαγή.

      Στη Φυσική αυτό είναι γνωστό ως  Αδράνεια  , τουτέστιν η χαρακτηριστική ιδιότητα των σωμάτων να αντιστέκονται στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης. Όταν ασκούνται δυνάμεις κι ένα σώμα δεν αλλάζει τη κινητική του κατάσταση τότε υπάρχουν άλλες δυνάμεις που ονομάζονται στατικές τριβές. Όταν η εξωτερική δύναμη αυξηθεί , τότε το σώμα φεύγει από τη φάση της ισορροπίας και αρχίζει να κινείται. Αυτό μεταφράζεται σε κοινωνιολογικό επίπεδο σαν προσαρμογή ή  αλληλεπίδραση .Το πρώτο μπορεί να φέρει την ενσωμάτωση ή και την αφομοίωση , ενώ το δεύτερο θα επιφέρει την αλλαγή. Άρα προσαρμόζομαι σημαίνει αφομοιώνομαι και αλληλεπιδρώ σημαίνει εξελίσσομαι; Όπως είδαμε από το παραπάνω παράδειγμα όλα τα φυσικά φαινόμενα αντικατοπτρίζονται με μεγάλη ομοιότητα και στη κοινωνία.

       Τι σημαίνει αλληλεπίδραση στον μεγάκοσμο. Το σύμπαν είναι πλούσιο από γαλαξίες. Αρκετοί φτιάχνουν  σμήνη και πολλοί μαζί  φτιάχνουν υπερσμήνη γαλαξιών. Οι γαλαξίες έχουν την ίδια ηλικία με το σύμπαν μιας και δημιουργήθηκαν στη φάση που το σύμπαν βρισκόταν σε πολύ θερμή και πυκνή κατάσταση. Μέσα στις σπείρες τους «γεννιούνται και πεθαίνουν» δισεκατομμύρια άστρα. Βασικό συστατικό των άστρων είναι το υδρογόνο και το ήλιο. Με την πάροδο του χρόνου στους γαλαξίες μειώνεται ο ρυθμός αστρογέννεσης και έτσι οι γαλαξίες «εκφυλίζονται»  και μετατρέπονται σε ελλειπτικούς γαλαξίες,  αποτελούμενοι από γηραιά άστρα. Κάπου εκεί σταματά η εξέλιξη. Τις περισσότερες φορές  ένας τεράστιος γαλαξίας καμπυλώνει βαρυτικά το χώρο και έλκει μικρότερους γαλαξίες του σμήνους . Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη σταδιακή αποδόμηση των μικρότερων από τον μεγαλύτερο. Αυτή η διαδικασία συγχώνευσης διαρκεί δισεκατομμύρια χρόνια και δημιουργείται ένας πολύ μεγαλύτερος και πλούσιος σε μεσοαστρική ύλη γαλαξίας . Συνέπεια της συγχώνευσης είναι η αστρογέννεση . Να τι χρειάζεται λοιπόν για να αναγεννηθεί μια αστρική πολιτεία!  Μια σύγκρουση με έναν άλλον γαλαξία , μια αλληλεπίδραση καλύτερα.

      Στον μικρόκοσμο τώρα τα πράγματα δε διαφέρουν πάρα πολύ. Πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια όταν όλοι οι οργανισμοί στη γη ήταν μονοκύτταροι , αναπαράγονταν ασεξουαλικά δηλαδή με παρθενογένεση. Δεν χρειάζονταν φύλα για τη διαιώνιση του είδους. Όταν οι συνθήκες ευνόησαν τη δημιουργία πιο σύνθετων οργανισμών τότε προέκυψε η ανάγκη εξέλιξης του είδους και  δημιουργήθηκαν  τα δύο φύλα , όπου μέσω της σεξουαλικής αναπαραγωγής , επέδρασαν μεταξύ τους και μέσω της ένωσης δύο διαφορετικών D.N.A  προέκυψε το καινούργιο , το νέο είδος . Το ζευγάρωμα διά του σεξ αναπτύχθηκε πριν από αρκετά εκατομμύρια χρόνια, προφανώς ως ασφαλέστερος τρόπος για τη διαιώνιση και την εξέλιξη του είδους και μάλλον  ο απολαυστικότερος Συνάγεται το συμπέρασμα πως η αλληλεπίδραση είναι  ένα απαραίτητο στάδιο  στην εξέλιξη ενός είδους.

      Η προσαρμογή λοιπόν καταποντίζεται στα τρίσβαθα και σημαίνει την αφομοίωση και συνάμα την εξαφάνιση του είδους; Εδώ έρχεται να περισώσει τον όρο ο Δαρβίνος με τη θεωρία της Φυσικής Επιλογής .Η Φυσική επιλογή είναι η διαδικασία  μέσω της οποίας οι οργανισμοί που είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον αφήνουν περισσότερους απογόνους και επιβιώνουν  από εκείνους που είναι λιγότερο προσαρμοσμένοι.

     Προσαρμογή και αλληλεπίδραση συνιστούν εξέλιξη – επιβίωση. Απαιτούν λιγότερη αδράνεια από τα σώματα άρα λιγότερες δυνάμεις τριβής και περισσότερες δυνάμεις ολίσθησης. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά από την ιστορία μας μιας και οι περισσότεροι πολιτισμοί δεν προέκυψαν από παρθενογένεση αλλά από αλληλεπίδραση και συγκερασμό διαφορετικών τάσεων .

   Προς τι ο φόβος λοιπόν όταν αντιμετωπίζουμε την είσοδο μεταναστών και προσφύγων στη χώρα μας, αφού αυτό πάντα συνέβαινε και σηματοδοτούσε μια σειρά αλλαγών και ευνοϊκών εξελίξεων σε όλους τους τομείς. Μήπως τρομάζει τελικά η μετάβαση σε μια νέα κατάσταση σε σχέση με την προγενέστερη ασφαλή ηρεμία. Πώς όμως θα ανακαλύπταμε το νέο αν δεν εξερευνούσαμε το άγνωστο ;

Η ΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΑΡΧΗ

                                                

  Τhe anthropic principle

Από τα αρχαία χρόνια ο άνθρωπος καθώς παρατηρούσε τον έναστρο ουρανό αντιλαμβανόταν  την σχέση του με το αχανές διάστημα και ένιωθε μικρός και ασήμαντος. Με το πέρασμα των αιώνων και την ανάπτυξη της τεχνολογίας, ο άνθρωπος ήρθε αντιμέτωπος με ακόμα μεγαλύτερες αποκαλύψεις. Η διατύπωση και η απόδειξη του ηλιοκεντρικού συστήματος    έθεσε τον άνθρωπο από το κέντρο του  σύμπαντος στο περιθώριο. Είχε  βέβαια την ψευδαίσθηση πώς μπορούσε να αποκαταστήσει τη κυρίαρχη θέση του στο σύμπαν δίνοντας εύκολες  επιστημονικές εξηγήσεις για όλα τα ερωτήματα που αφορούσαν τη δημιουργία ζωής. Οδηγήθηκε έτσι στο συμπέρασμα πώς όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος συνεργάστηκαν – συνωμότησαν και κατάφεραν να δημιουργήσουν νοήμονα όντα και πως αυτό το γεγονός δεν ήταν αποτέλεσμα τυχαίων συμβάντων. Μέσα από κάποιους κύκλους   επιστημόνων  θεμελιώθηκε η «ανθρωπική αρχή» , μια θεωρία που επανατοποθετούσε τον άνθρωπο στο κέντρο του σύμπαντος  και η οποία υποστήριζε  ότι το σύμπαν μας δεν είναι μια μηχανή , αλλά έχει σκέψη και νόηση και μπορεί να μεταμορφώνει την ανόργανη ύλη σε  όντα με αυτογνωσία.

     Για να στηρίξει αυτή τη θεωρία,  έβγαλε κάποια «πρόχειρα» αλλά βάσιμα συμπεράσματα μέσα από ορισμένες…  συμπτώσεις.

Για παράδειγμα: Ο μικρότερος φυσικός χρόνος που μπορεί να λάβει χώρα ένα γεγονός είναι 10 ^-14  sec (τυπικός χρόνος πυρηνικών αντιδράσεων) και ο μεγαλύτερος φυσικός χρόνος είναι η ηλικία του σύμπαντος  5Χ10¹⁷ sec ,  τότε ο μέσος όρος τους είναι 1 λεπτό , όσο μπορεί να κρατήσει την αναπνοή του ένας άνθρωπος. Το πρωτόνιο έχει μάζα 2X10^-24gr  ενώ ένα αστέρι σαν τον ήλιο μας έχει μάζα   2Χ10³³ gr  ο μέσος όρος τους είναι 60 κιλά όσο περίπου και η τυπική ανθρώπινη μάζα.  Επίσης μια μικρή διακύμανση στις τιμές των φυσικών σταθερών θα δημιουργούσε ένα τελείως εχθρικό σύμπαν. Αν στα πρώτα λεπτά της δημιουργίας του σύμπαντος  οι πυρηνικές δυνάμεις ήταν ισχυρότερες όλο το υδρογόνο θα είχε μετατραπεί σε βαριά στοιχεία και δε θα έμενε αρκετό υδρογόνο που αποτελεί πηγή ενέργειας για τα αστέρια. Αν  η πυκνότητα του σύμπαντος ήταν πολύ μικρότερη ,  πιθανότατα δε θα μπορούσαν να δημιουργηθούν γαλαξίες , ενώ αν ήταν μεγαλύτερη το σύμπαν θα ζούσε πολύ λιγότερο και δε θα προλάβαινε να σχηματίσει ανεπτυγμένη ζωή. Αν, για παράδειγμα, η πιθανότητα εκπομπής ή απορρόφησης φωτονίων από τα ηλεκτρόνια ήταν απειροελάχιστα μεγαλύτερη ή μικρότερη, τα άστρα ή θα είχαν εκραγεί ή δε θα μπορούσαν να μετατρέψουν το υδρογόνο και το ήλιο σε άνθρακα και οξυγόνο. Ο διάσημος Άγγλος αστρονόμος Sir Fred Hoyl  αναφέρει την κατά προσέγγιση ισορροπία των ατόμων οξυγόνου και άνθρακα. Και τα δύο είναι απόλυτα αναγκαία στους ζωντανούς οργανισμούς και πρέπει να περιέχονται σ' αυτούς σε σχεδόν ίδιες ποσότητες. Περισσότερος  άνθρακας θα εμπόδιζε τον σχηματισμό πολλών ουσιών από τις οποίες εξαρτάται η ζωή, όπως το έδαφος και οι βράχοι, ενώ μεγάλη ποσότητα οξυγόνου θα κατέκαιε κάθε ανθρακούχο  ουσία που θα συναντούσε. Μετά τη δημιουργία ζωής στο πλανήτη μας αν οι οργανισμοί ήταν πολύ μικροί δε θα είχαν αναπτύξει τη διαθέσιμη ποσότητα μυαλού απαραίτητη για περιέργεια , στοχασμούς , φαντασία , νόηση. Αντίθετα αν οι οργανισμοί ήταν πολύ μεγάλοι, ο αριθμός του θα ήταν μικρότερος γιατί δε θα έφθαναν τα αγαθά του πλανήτη για να τους θρέψουν επαρκώς. Θα ζούσαν περισσότερο αλλά δε θα είχαν πολλές ευκαιρίες για εξέλιξη.

     Εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα πως αν υπήρχε μια μικρή μεταβολή το σύμπαν θα ήταν τελείως διαφορετικό. Το ανθρωπικό αξίωμα ουσιαστικά δίνει την ικανοποίηση στον άνθρωπο πως κάποιο ρόλο παίζει μέσα στο αχανές σύμπαν και ότι ίσως o άνθρωπος να αποτελεί σκοπό της δημιουργίας του.

Ο J. Wheeller   θεωρητικός φυσικός και υποστηρικτής της ανθρωπικής αρχής είπε : « Το σύμπαν είχε την ανάγκη να δημιουργήσει τον άνθρωπο για αντιληφθεί τον εαυτό του μέσω του δημιουργήματός του». Η ανθρωπική αρχή είναι σίγουρα μια προβολή των ενδόμυχων φόβων και επιθυμιών του ανθρώπου, εμπεριέχει στοιχεία μεταφυσικά και προέκυψε από την ανάγκη του να επανακάμψει και να ανασυρθεί σε μια θέση περίοπτη όπως η θέση που κατείχε τόσα χρόνια μέσα απ’  τη κοσμοθεωρία των θρησκειών.

    Οι τελευταίες ανακαλύψεις έρχονται να ανατρέψουν αυτή τη θεώρηση. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler έχουν βρεθεί πάνω από 1000 εξωπλανήτες σε 800 πλανητικά συστήματα σαν του Ήλιου μας και  ο αριθμός συνεχώς αυξάνεται. Βέβαια οι αναζητήσεις μας διακρίνονται από ένα είδος βιολογικού σωβινισμού, γιατί αναζητούμε μορφές ζωής σύμφωνα με τον δικό μας ορισμό και ερμηνεία της έννοιας «ζωή». Μας είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τη βιωσιμότητα άλλων μορφών ζωής σε πλανήτες ή σε  σύμπαντα με διαφορετικές συνθήκες. Ως εκ τούτου, έχουμε ισχυρό λόγο να αμφιβάλλουμε ότι η ανθρωπική αρχή μπορεί να επιβάλει περιορισμούς στην αντίληψη των μηχανισμών που επιτρέπουν τη δημιουργία ζωής. Η διατύπωση άλλωστε των θεωριών της σχετικότητας και της κβαντομηχανικής, συνιστούν ένα σύμπαν χαοτικό όπου η εξέλιξη δεν εξαρτάται από συγκεκριμένους αιτιοκρατικούς μηχανισμούς , αλλά  από απροσδιόριστους και διαφορετικούς συνδυασμούς γεγονότων.

                                                                     Παπαδημητρίου Θανάσης

                   

              Πηγές: « Περί αστέρων και Συμπάντων» , Ξανθόπουλος Βασίλης

                       « Η κόμη της Βερενίκης»,  Γραμματικάκης Γεώργιος

                               Wikipedia.com   Eλεύθερη εγκυκλοπαίδεια

                                      www.physics4u.gr

Το παρόν άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα "Ιδεογραφία" του Εναλλακτικού Πολιτιστικού Εργαστηρίου.

efimeridaideografia.wordpress.com

http://enallaktikoergastiri.org/

ΑΣΤΡΟΣΚΟΝΗ

Πώς μπορεί κανείς να αποτραγικοποιήσει το θάνατο να κατακτήσει ολοκληρωτικά την έννοια του τέλους για να μην τον στοιχειώνει πια αυτός ο φόβος ; Δύσκολο εε; 

  Τρεις τυχαίες φράσεις με βοήθησαν να προσεγγίσω μια διαφορετική θεώρηση του θανάτου.

1^η φράση    

- Περιμένω πώς και πώς  να πάω διακοπές , να αράξω στην παραλία και να γίνω ένα με την άμμο  !

2^η φράση    

 - Κοινός τόπος όλων των αστεριών μετά το θάνατό τους  είναι η ένωση με τη μεγάλη και αδιαίρετη ενότητα του σύμπαντος. ( Μάνος Δανέζης , εκπομπή « Το σύμπαν που αγάπησα» )

3^η φράση

-Οι γαλαξίες στο σύμπαν είναι περίπου όσες όλες οι παραλίες του κόσμου. Κάθε γαλαξίας έχει τόσα άστρα όσους κόκκους άμμου έχει μια παραλία.

Κάπως έτσι λοιπόν , παντρεύοντας αυτές τις τρεις τυχαίες φράσεις συνάγω το εξής  συμπέρασμα :

Όπως  περιμένουμε πώς και πώς να πάμε και να αράξουμε στη παραλία για να βιώσουμε απώλεια συνείδησης (ή καλύτερα απώλεια του λογικού που μας ελέγχει συνεχώς)  και έτσι να χάσουμε κάθε αίσθηση του χώρου και του χρόνου,  κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο πρέπει να αντιληφθούμε  το τέλος μας και να μη φοβόμαστε να γίνουμε ένα με την  αστρόσκονη στις ατέλειωτες παραλίες του σύμπαντος. Μετά από μια υπέροχη ζωάρα έρχεται η ατέλειωτη χαλάρωση.  

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

         (Ποια γραμμή είναι μεγαλύτερη;)

Θα  ξεκινήσω κάνοντάς σας μια ερώτηση . Για πείτε μου πότε φαίνεται μεγαλύτερη η σελήνη ή ο ήλιος; Όταν βρίσκονται στην ανατολή τους , χαμηλά στον ορίζοντα ή όταν μεσουρανούν; Φαντάζομαι  όλοι θα συμφωνείτε πως δείχνουν πολύ μεγαλύτερα όταν βρίσκονται χαμηλά στον ορίζοντα. Αυτή η εικόνα του τεράστιου φεγγαριού που ανατέλλει , ενέπνευσε πολλούς ζωγράφους , ποιητές , λογοτέχνες και προβλημάτισε ταυτόχρονα πάρα πολλούς επιστήμονες. Αυτό το φαινόμενο είναι μία οπτική απάτη και αποτελεί έναν από τους  μεγαλύτερους επιστημονικούς γρίφους.

      Πρώτος ο Αριστοτέλης ασχολήθηκε με το φαινόμενο  και το απέδωσε στην ατμοσφαιρική διάθλαση , δηλαδή σε σταγονίδια υγρασίας , που όταν τα διαπερνά το φως μεγεθύνουν τα είδωλα και τα κάνουν να μοιάζουν μεγαλύτερα.

     Την πρώτη λογική εξήγηση την έδωσε ο Άραβας φυσικός Alhazan  ο οποίος είπε ότι η σελήνη, όταν προβάλλεται πίσω από οικεία αντικείμενα  ,δέντρα , λόφους , καμπαναριά , σπίτια κι επειδή δείχνει τεράστια σε σχέση μ’ αυτά το μυαλό επιμένει ότι είναι πελώρια σε διαστάσεις. Η θεωρία του Alhazan ακούγεται λογική αλλά δεν είναι , γιατί το ίδιο συμβαίνει κι όταν βρισκόμαστε στην έρημο ή στη μέση του ωκεανού και δεν έχουμε κάτι στον ορίζοντα ως σημείο αναφοράς.

       Η συγκεκριμένη ψευδαίσθηση προβλημάτισε ακόμη και πανεπιστήμια . Το 1959 το πανεπιστήμιο του Wisconsin έκανε πειράματα  με 2 όμοιους σε διαστάσεις δίσκους. Ο ένας τοποθετήθηκε στον ορίζοντα και ο άλλος πάνω από το κεφάλι του παρατηρητή και οι δύο σε απόσταση 25 μέτρων. Όσοι ρωτήθηκαν ποιος δίσκος είναι μεγαλύτερος απάντησαν ότι ο δίσκος στον ορίζοντα είναι ο μεγαλύτερος.

       Η ερμηνεία της Ψυχολογίας στο συγκεκριμένο γρίφο είναι ότι πρόκειται για τη γνωστή ψευδαίσθηση Ponzo (Ponzo Illusion) σύμφωνα με την οποία τα αντικείμενα που νομίζουμε ότι είναι πιο μακριά από εμάς φαίνονται πιο μεγάλα.

     Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως οι άνθρωποι διορθώνουν οπτικά τα οικεία τους πρόσωπα-αντικείμενα άρα και τη Σελήνη , όταν βρίσκονται μπροστά τους παρά από πάνω τους ,δηλαδή κατά κάποιο τρόπο πρέπει να έχει σχέση  η ανάταση του βλέμματος.

       Καμιά θεωρία δεν έγινε πλήρως αποδεκτή και κάθε λίγα χρόνια μια νέα θεωρία προτείνεται.

         Μπορείτε να απαλλαχθείτε από την ψευδαίσθηση ακολουθώντας τις παρακάτω τεχνικές:

1.      Δείτε τη σελήνη μέσα από έναν σωλήνα ή μέσα από το χέρι σας κάνοντάς το σαν κιάλι.

2.      Δείτε τη σελήνη ξαπλωμένοι στο έδαφος.

3.      Δείτε τη σελήνη ανάμεσα απ’ τα πόδια σας.

Αν τα παραπάνω σας ακούγονται γελοία και όχι πειστικά πάρτε μια ασπιρίνη , κρατημένη με τεντωμένο χέρι  είναι λίγο μεγαλύτερη απ’ τη σελήνη είτε τη συγκρίνετε κατά την ανατολή της είτε κατά τη μεσουράνησή της.

     Παρόλα  αυτά απολαύστε το φεγγαράκι τεράστιο καθώς ανατέλλει  ακόμα κι αν γνωρίζετε πια πως πρόκειται για μια απάτη …οπτική τουλάχιστον.

                                                

  Πηγές :

  «Η επιστήμη των ψευδαισθήσεων», Jacques Ninio

  “ Nightwatch” ,  Terence Dickinson

  “The backyard Astronomer’s Guide” Terence Dickinson , Alan Dyer

(Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτα στην εφημερίδα "Ιδεογραφία"  http://issuu.com/enalaktikoergastiri/docs/____________2_/1 )

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ

Σύμφωνα με τη σουηδική και φιλανδική παράδοση είναι η ώρα που ο λύκος παραμονεύει έξω από την πόρτα. Μεταξύ της νύχτας και της αυγής κάπου 3-4 τα χαράματα , είναι οι ώρα που πεθαίνουν και γεννιούνται οι περισσότεροι άνθρωποι.

Για όσους κοιμούνται , είναι η ώρα που τα όνειρα γίνονται εφιάλτες και για όσους μένουν άγρυπνοι, είναι η στιγμή που νιώθουν ένα απόκοσμο φόβο και το μόνο που ακούν είναι ο ήχος της καρδιάς τους. Όσοι πάλι μένουν ξύπνιοι ,αλλά έχουν παρέα, είναι η ώρα των μεγάλων εξομολογήσεων.

Γράφω όλα αυτά επηρεασμένος βαθύτατα και εντυπωσιασμένος από την ταινία του Ιγκμαρ Μπεργκμαν «Vargtimmen» που στα σουηδικά σημαίνει η ώρα του λύκου.

Πρωταγωνιστούν: Μαξ φον Σίντοφ, Λιβ Ούλμαν, Ίνγκριντ Τούλιν .

Ένας ζωγράφος κυριεύεται από τους δαίμονες και τα πλάσματα της φαντασίας του, χάνοντας ολοένα την επαφή του με την πραγματικότητα.

Ένα καταπληκτικό ψυχολογικό θρίλερ έτσι όπως μόνο ο Μπέργκμαν ξέρει να σκηνοθετεί.

ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ

Σ’ αρπάζω να σου κάνω έρωτα
σκαμπιλίζοντας τους θεσπέσιους γλουτούς σου.
Σε βρίζω μπαίνοντας μέσα σου
μ’ ορμή σαδιστή.
Αδιαφορώ αν πονάς.
Βογγώ με την υποταγή σου.
Εκσπερματώνω στο πρόσωπό σου
προστάζοντάς σε να γονατίσεις
ακόμη βαθύτερα.
Θέλω να ισοπεδωθείς.
Ισοπεδώνεσαι.
Ιδρώνω ενοχές.
Σε κρατώ τρυφερά, μόλις
που σε αγγίζω.
Ανάβω μια αγκαλιά κεριά.
Σου ψιθυρίζω αγάπη μου, φως
μου, ανάσα μου, ψυχή μου, μπαίνω
μέσα σου αργά και σου φιλώ
το στόμα βελούδινο ρούχο παναγιάς.
Θέλω να απογειωθείς.
Απογειώνεσαι.
Δεν ξέρω ποιος είμαι:
αν έχω μάνα ή είμαι ορφανός
αν έχω πατέρα ή είμαι Θεός.

Δημήτριος Μουζάκης

συλλογη "Βρουξιστής"

εκδόσεις Σιδόντας

Διαβασα αυτό το ωραίο ποίημα και είπα να το μοιραστώ με εσας. Τελικά ο παραλογισμός δε διακρίνει μόνο τις γυναίκες!!

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ

Κάθε καλοκαίρι -που η διάθεση για ταξίδια και περιπλανήσεις είναι στο ζενίθ - με έβρισκε να φτιάχνω λίστες με το τι χρειάζεται να πάρω μαζί μου , ώστε να μη μου λείψει τίποτα. Έκατσα λοιπόν κι εγώ φέτος κι έφτιαξα ένα κατάλογο με αυτά που συνήθως χρησιμοποιώ και χρειάζομαι και είπα να τον μοιραστώ με εσάς.

ΒΑΣΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

σκηνή

υπόστρωμα ( απλό ή φουσκωτό)

σφυράκι για τα πασαλάκια

έξτρα σπάγκος για απλώστρα ρούχων

υπνόσακος

μικρή κουβέρτα

ψάθα θαλάσσης που θα τοποθετηθεί στην είσοδο της σκηνής

φουσκωτό μαξιλάρι

φωτιστικό ( όχι με κερί αλλά με μπαταρία)

φακός

πτυσσόμενη καρέκλα και τραπεζάκι

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΙΔΗ

ρούχα χειμωνιάτικα αν κατασκηνώσετε στο βουνό και η θερμοκρασία το βράδυ ενδέχεται να πέσει κάτω από τους 10 βαθμούς κελσίου

μπουφάν ( αδιάβροχο)

σκούφος και γάντια

φούτερ ή fleece

φόρμα ή κολάν για τον ύπνο

κάλτσες

καπέλο

πετσέτες

παντόφλες

χαρτί υγείας

χαρτομάντηλα

υγρά μαντηλάκια

σαμπουάν , αφρόλουτρο

υγρό σαπούνι

σακούλες για σκουπίδια

σουγιάς

πιρούνια , πιάτα , ποτήρια ( μιας χρήσης)

φορτιστές

φωτογραφική μηχανή

ΚΟΥΤΙ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ

κουνουπέλαιο , αλοιφές για τα τσιμπήματα εντόμων , παυσίπονα , ασπιρίνη , αντηλιακά , Hanzaplaste, ελαστικός επίδεσμος

ΦΑΓΗΤΟ

Μπορείτε να έχετε μαζί σας:

νερό , ξηρούς καρπούς , μπάρες ενέργειας , παστέλια

Σεβόμαστε τη φύση και τους άλλους κατασκηνωτές.

Το μόνο που παίρνουμε από τη φύση είναι φωτογραφίες και το μόνο που αφήνουμε είναι τα ίχνη μας.