Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
















ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ –ΜΕΓΑΣ ΓΚΡΕΜΟΣ

Σήμερα Κυριακή 19 Δεκεμβρίου εγώ και ο φίλος Αντώνης οδηγήσαμε την γνωστή παρέα σε μια διαδρομή που τη χαρακτήριζε η καταπληκτική θέα. Ξεκινήσαμε λίγο πριν τη κορυφή του Παντοκράτορα και στρίψαμε σε έναν χωματόδρομο δεξιά. Περπατήσαμε περίπου 9 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του δρόμου που οδηγούσε σε αδιέξοδο. Στο τέλος χρειάστηκε να αναρριχηθούμε για 200 μέτρα μέχρι να βγούμε στον κεντρικό δρόμο. Όταν ξεκινήσαμε είχαμε σαν θέα τα διαπόντια νησιά , στη συνέχεια είχαμε θέα την πόλη της Κέρκυρας , τη Λευκίμμη , τους Παξούς μέχρι που διακρίνονταν στο βάθος τα βουνά της Λευκάδας. Κάνοντας στροφή είχαμε θέα προς Αλβανία . Ο τελευταίος περίπατος για φέτος ήταν καταπληκτικός. Το νέο πρόγραμμα περιπάτων θα βγει μετά το Γενάρη. Σας περιμένουμε..

ΔΙΔΥΜΙΔΕΣ




Τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου ανεβήκαμε στη Πηλίδα να παρατηρήσουμε βροχή διαττόντων. Η βροχή διαττόντων ή μετέωρα ή πεφταστέρια κατά το λαϊκότερον δεν είναι φυσικά αστέρια που πέφτουν αλλά υπολείμματα από την κόμη κομητών που εισέρχονται στην ατμόσφαιρά μας και καίγονται. Οι κομήτες είναι «βρόμικες χιονόμπαλες» που αποτελούνται από πάγο και σκόνη και προέρχονται από τη ζώνη του Kuiper και του Oort που βρίσκονται σε μια περιοχή έξω απ’ τη τροχιά του Ποσειδώνα. Αποτελούν τα απομεινάρια κατασκευής των αέριων πλανητών όπως ο Δίας , ο Κρόνος , ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας. Αυτά λοιπόν τα σώματα όταν ξεφύγουν απ’ αυτή τη ζώνη και κινούνται σε μια δική τους τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Καθώς πλησιάζουν στον Ήλιο , επειδή αυξάνεται η θερμοκρασία , η επιφάνειά τους εξαχνώνεται και σκορπίζουν τα υλικά τους μέσα στο ηλιακό σύστημα. Όταν μπαίνει η γη μέσα στη τροχιά του κομήτη τα σωματίδια αυτά πέφτουν στην ατμόσφαιρα και καίγονται. Έτσι δημιουργείται η βροχή διαττόντων. Τώρα αν κάποιο απ’ αυτά τα υπολείμματα καταφέρει να πέσει στη γη λέγεται μετεωρίτης.
Ανεβήκαμε λοιπόν για να παρατηρήσουμε Διδυμίδες , μια βροχή μετεώρων που ονομάστηκαν έτσι επειδή φαίνεται να προέρχονται από τον αστερισμό των Διδύμων. Τα συγκεκριμένα μετέωρα πέφτουν στην ατμόσφαιρα με την ταχύτητα των 35χλμ/sec αρκετά γρηγορότερα από άλλες βροχές μετεώρων. Επίσης η συγκεκριμένοι διάττοντες δεν προέρχονται από τη κόμη κομήτη αλλά από τον αστεροειδή 3200 Φαέθων .
Στην αρχή φαινόταν πως θα έχουμε καταπληκτικό ουρανό. Όταν άρχιζα να ανηφορίζω στο βουνό φάνηκαν τα πρώτα σύννεφα στη δύση. Όταν έστησα το τηλεσκόπιο το 70% του ουρανού ήταν καλυμμένο από σύννεφα. Φαίνονταν μόνο Ωρίωνας , Δίδυμοι και Μονόκερως. Σε λίγη ώρα η παρατήρηση είχε καταντήσει μαρτύριο. Εκεί που έψαχνες στο χάρτη να βρεις κάτι στους Διδύμους εκεί γέμιζε το συγκεκριμένο σημείο με σύννεφα. Από τις 10:30 ως τις 12:00 αυτό γινόταν. Κάποιες δυνατές λάμψεις δεν ήταν πολύ φωτεινοί διάττοντες που έσκαγαν καθώς έπεφταν στην ατμόσφαιρα αλλά αστραπές. Αρχίσαμε να μαζεύουμε τα τηλεσκόπια με το φόβο της βροχής . Κατά τις 12 άρχισε να ανοίγει ο ουρανός. παρατήσαμε τα τηλεσκόπια και κάναμε καταγραφή διαττόντων. Από τις 12:00 μέχρι και τις 2:30 γινότανε χαμός... Σίγουρα υπήρχε ένας ρυθμός της τάξης των 80-100 διαττόντων την ώρα ίσως και παραπάνω..... Διάττοντες που κυμαίνονταν από -3 mag έως και +4 mag . Γενικά από τις πιο θεαματικές βροχές που έχω παρατηρήσει ποτέ. Πτώσεις μετεώρων με μεγάλη διάρκεια και ένταση. Τελικά άξιζε το κόπο και με το παραπάνω το κρύο που τραβήξαμε στο βουνό.

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Τα άλογα του Αχιλλέως



















Σ' ένα μεγάλο οικόπεδο στη γειτονιά μου φέρανε αυτές τις μέρες 3 άλογα. Βόσκουν ανέμελα όλη την ώρα και αποζητούν την ανθρώπινη παρουσία. Όταν τα πλησίασα ανταποκρίθηκαν και ήρθαν κι αυτά κοντά μου. Με το ένα από αυτά μάλιστα έχουμε συνάψει ιδιαίτερες σχέσεις. Τα ταΐζω καλαμιές κι αυτά για αντάλλαγμα μ' αφήνουν να κοιτάζω τα μεγάλα ολόμαυρα μάτια τους και να τα χαϊδεύω στο λαιμό και στη χαίτη. Αν και ο άνθρωπος τα ονόμασε εγωιστικά "ά-λογα " ,χωρίς λόγο δηλαδή πλάσματα, αυτά αντιθέτως λένε πολλά με τη σιωπηλή τους μορφή.
Σήμερα λοιπόν καθώς τα τάιζα θυμήθηκα το ποίημα του Καβάφη :


Τα άλογα του Αχιλλέως

Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,
που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,
άρχισαν τ' άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως·
η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε
για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.
Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν,
την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν
τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο -αφανισμένο-
μιά σάρκα τώρα ποταπή -το πνεύμα του χαμένο-
ανυπεράσπιστο -χωρίς πνοή-
εις το μεγάλο Τίποτε επιστραμένο απ' την ζωή.


Τα δάκρυα είδε ο Ζεύς των αθανάτων
αλόγων και λυπήθη. «Στου Πηλέως τον γάμο»
είπε «δεν έπρεπ' έτσι άσκεπτα να κάμω·
καλύτερα να μην σας δίναμε άλογά μου
δυστυχισμένα! Τι γυρεύατ' εκεί χάμου
στην άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας.
Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας
πρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανά των
σας έμπλεξαν οι άνθρωποι». -Όμως τα δάκρυά των
για του θανάτου την παντοτεινή
την συμφοράν εχύνανε τα δυό τα ζώα τα ευγενή.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΩ ΓΑΡΟΥΝΑ


Σήμερα Κυριακή 5 Δεκεμβρίου ο φίλος Ερωτόκριτος ανέλαβε να μας ξεναγήσει στα υπέροχα μονοπάτια του βουνού των Αγίων Δέκα. Ο καιρός δεν άφηνε και πολλές υποσχέσεις μιας και ήταν έτοιμος για βροχή. Παρόλα αυτά αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε και για την τόλμη μας μας αποζημίωσε με έναν καταγάλανο ουρανό. Ξεκινήσαμε από το χωριό του Άνω Γαρούνα , ακολουθήσαμε το μονοπάτι που βγάζει στη Μονή Παντοκράτορα , συνεχίσαμε κατηφορίζοντας το μονοπάτι προς τους Αγίους Δέκα , στρίψαμε δεξιά στο τσιμεντόδρομο και επιστρέψαμε από κει που ξεκινήσαμε διαγράφοντας έναν κύκλο 9 περίπου χιλιομέτρων μέσα από μια καταπληκτική φύση που άφησε κατάπληκτους τους περιπατητές. Επίσης το χωριό του Ανω Γαρούνα ήταν παραμυθένια όμορφο όπως και πάρα πολλά χωριά της Κέρκυρας. Να πάτε οπωσδήποτε να το δείτε. Φυσικά η μέρα έκλεισε με τσίπουρα….



IANNIS XENAKIS

Τον Ξενάκη τον γνώρισα μέσα από το γενικότερο ψάξιμο για τη ‘σύγχρονη μουσική’ που ξεκίνησε με το Γιάννη Χρήστου. Γεννήθηκε στη Βράιλα της Ρουμανίας το 1922 και πέθανε στο Παρίσι το 2001. Κατά τη συμμετοχή του στα Δεκεμβριανά τραυματίστηκε σοβαρά από θραύσμα αγγλικής οβίδας, με αποτέλεσμα να χάσει το αριστερό του μάτι και να παραμορφωθεί η αριστερή πλευρά του προσώπου του Ο Ξενάκης ήταν αρχιτέκτονας μαθηματικός. Ανάπτυξε πρωτοποριακές μουσικές μεθόδους όπου συσχέτιζε μαθηματικά μοντέλα , αρχιτεκτονική , θερμοδυναμική και μέσα από αυτά συνέθετε μουσική. Προσπάθησε, δηλαδή, να εφαρμόσει στη μουσική τους φυσικούς νόμους που διέπουν διάφορα φαινόμενα, όπως π.χ. το θρόισμα των φύλλων ενός δέντρου, την οχλοβοή μιας διαδήλωσης, κ.ά., δημιουργώντας μια μουσική «ηχητικών μαζών», «συμπάντων» ή «γαλαξιών». Σε ένα από τα πιο πρωτοποριακά του έργα στα «Πιθοπρακτά» εφάρμοσε νόμους της θερμοδυναμικής που περιγράφουν τη συμπεριφορά ενός αερίου κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αντιστοιχώντας παραμέτρους της μουσικής με τη συμπεριφορά των μορίων ενός αερίου. Στα «Πολύτοπα» η μουσική συνδυαζόταν με οπτικά ερεθίσματα σε συγκεκριμένους, ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Για το σκοπό αυτό επιστρατεύονταν τόσο ο ήχος, με ηχεία κατάλληλα τοποθετημένα σε διάφορα σημεία, όσο και το φως, με προβολείς που κατεύθυναν το φως πάνω στο συγκεντρωμένο πλήθος.

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΑΝΕΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Κυριακή 10-10-2010 οργανώθηκε εξόρμηση στην ορεινή Κέρκυρα. Ο φίλος Ιάκωβος ανέλαβε να μας ξεναγήσει σε περίεργα μονοπάτια στο Βαλανειό Κέρκυρας. Η φύση της Κέρκυρας είναι καταπληκτική , όπως και οι άνθρωποι των χωριών της. Πανέμορφή , μυστική γιατί θέλει να την ανακαλύψεις , αναγεννησιακή και ομορφισμένη με ωραίους θρύλους.

«Της Μούλας το πήδημα» περιοχή του Βαλανειού όπου όπως λέει ο μύθος η βασίλισσα καβάλα στη μούλα (μουλάρι) της αποφάσισε να γκρεμιστεί όταν είδε από ψηλά τους πειρατές να κάνουν απόβαση στο νησί. Ένας μύθος μέσα από τους αιώνες καλά κρυμμένος μέσα στα μυστικά καταπράσινα μονοπάτια του νησιού. Οι Κυριακές του χειμώνα θα γεμίζουν υπέροχα με ωραίες ορεινές διαδρομές και αγαπημένες μορφές και θα κλείνουν πάντα με τσίπουρο!

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΤΗ ΠΗΛΙΔΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Συνεχίζοντας τις παρατηρήσεις σκέφτηκα να ασχοληθώ λιγάκι με τον αστερισμό του Αετού . Πρώτα λοιπόν ξεκινώ με τον Σ 2497 έναν όμορφο διπλό αστέρι και συνεχίζω με τον Σ 2628 επίσης διπλό. Εδώ στον Αετό υπάρχει και ένα ωραίο αστέρι άνθρακα ο V Aql το οποίο το βρίσκω εύκολα και θαυμάζω το κόκκινό του χρώμα. Εκεί κοντά βρίσκεται και το NGC 6751 γνωστό και ως Glowing Eye το οποίο είναι αρκετά δυσδιάκριτο ακόμα και με φίλτρο UHC. Στην ουρά του αετού βρίσκεται το Μ11 ένα ωραίο ανοικτό σμήνος όπου ξαποσταίνω για λίγο. Προσπαθώ να εντοπίσω το πλανητικό NGC 6778 στα 13 mag το οποίο με δυσκολεύει αρκετά και μόλις το εντοπίζω αναφωνώ « Βρήκα το πλανητικό άρα υπάρχω» . Ωραίο δισκάκι ! Σειρά έχει το NGC 6803 στα 11 mag που βρίσκεται στο μέσο του δεξιού φτερού του Αετού. Συμπίπτει ακριβώς με ένα αστέρα οπότε είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Μόνο μετά τη προσθήκη φίλτρου διαγράφεται η νέφωση γύρω από το άστρο. Αρκετά κοντά και στα δεξιά του παραπάνω πλανητικού είναι το NGC 6804 στα 12 mag σχετικά εύκολο. Φεύγοντας από τον Αετό σταματώ εκεί κοντά να θαυμάσω το Μ 26 που βρίσκεται μέσα στον αστερισμό της Ασπίδας.

Αποφασίζω να μεταβώ στη Λύρα που βρίσκεται σε καλό-υποφερτό ύψος για τον αυχένα μου. Ξεκινώ με τα τετραπλά και εύκολα ε lyr , Σ 2470 , Σ2474, σειρά έχει το σφαιρωτό σμήνος Μ 56 και τρώω απίστευτο χρόνο για να εντοπίσω το NGC 6791 ένα αρχαίο ανοικτό οπού δίπλα του υπάρχει και ένα αστέρι άνθρακα τα οποία βρίσκονται λίγο πιο κάτω απ’ το θ της Λύρας. Με αποζημιώνει και με το παραπάνω ο T lyr ίσως το πιο κόκκινο αστέρι άνθρακα στον ουρανό. Προσπαθώ τον γαλαξία ngc 6703 που βρίσκεται ανάμεσα στη Λύρα και το κεφάλι του Δράκοντα κι έχω ως αστέρι αναφοράς το 13 lyr. Αρχικά δε νομίζεις πώς αυτό που βλέπεις είναι γαλαξίας αλλά μια σειρά αστεριών. Το πιο φωτεινό απ αυτά είναι ο γαλαξίας στα 11,5 mag .Η υγρασία κάνει την εμφάνισή της μαζί με τη σελήνη. Γρήγορο πέρασμα από Ταύρο στο Μ1 και μετά στα ανοικτά NGC 1817 και 1807 , που αποτελούν μικρογραφία του διπλού σμήνους του Περσέα . Όλα πια είναι μούσκεμα από την υγρασία . Κλείνω όπως κάθε χειμωνιάτικη βραδιά με τι άλλο ….Μ 42 για επιδόρπιο και λίγο Σελήνη. Μια 6ωρη παρατήρηση που τα είχε όλα.

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010


CARBON STARS

Το καλοκαίρι του 2009 σε μια συνάντηση ερασιτεχνών αστρονόμων παρατηρούσα μια φίλη η οποία προσπαθούσε να εντοπίσει κάτι στον ουρανό. Μετά από λίγο μου είπε πώς το βρήκε και με κάλεσε να δω μέσα από τον προσοφθάλμιο του τηλεσκοπίου της. Στην αρχή δεν είδα τίποτα το ιδιαίτερο αλλά σιγά σιγά άρχισε να αποκαλύπτεται στα μάτια μου ένα κατακόκκινο αστεράκι. Ήταν ένα αστέρι άνθρακα.

Αυτά τα αντικείμενα είναι από τους λίγους στόχους στον ουρανό όπου μπορείς να παρατηρήσεις χρώμα. Άρχισα λοιπόν να «ψάχνομαι» με τα συγκεκριμένα αστέρια και έμαθα τα εξής: Τα αστέρια άνθρακα είναι κόκκινοι γίγαντες ή υπεργίγαντες κοντά στο τέλος της ζωής τους.

Τα αστέρια ως γνωστόν αποτελούνται από υδρογόνο και εξαιτίας της μεγάλης μάζας τους αναπτύσσονται τεράστιες βαρυτικές δυνάμεις. Κάτω από αυτή την αφόρητη πίεση αρχίζει η πυρηνική σύντηξη. Το υδρογόνο καίγεται και παράγει ήλιο. Το αστέρι μας μεγαλώνει και κοκκινίζει και χαρακτηρίζεται πλέον ως υπογίγαντας. Στη συνέχεια καίει το ήλιο και από τη καύση του παράγεται άνθρακας .Το αστέρι μας έχει διογκωθεί και έχει γίνει ένας ερυθρός υπεργίγαντας. Όμως το άστρο λόγω των τεράστιων ρυθμών κατανάλωσης ενέργειας δεν έχει πια πολύ χρόνο ζωής…Η θερμοκρασία του είναι αρκετά χαμηλή. Στον ήλιο για παράδειγμα η θερμοκρασία επιφάνειας είναι γύρω στους 6000 βαθμούς κελσίου ενώ σε ένα αστέρι άνθρακα η επιφανειακή θερμοκρασία είναι γύρω στις 2500 βαθμούς κελσίου. Γνωστά αστέρια άνθρακα είναι το S του Κηφέα , το M Κηφέα γνωστό και ως Garnet Star , το ΤΤ του Kύκνου , το Wz της Κασσιόπης , το Vx της Ανδρομέδας και πολλά άλλα.

Τώρα αν υποθέσουμε ότι ο άνθρακας αποτελεί απαραίτητο συστατικό των οργανικών ενώσεων από τις οποίες αποτελείται ο άνθρωπος καταλαβαίνετε όλοι που έχει παραχθεί το απαραίτητο αυτό συστατικό…. Είμαστε όλοι παιδιά των αστεριών , όπου τα στοιχεία απ’ τα οποία είναι φτιαγμένο το σώμα μας φτιάχτηκαν μέσα στα αστέρια κάτω από υπερβολικές πιέσεις και θερμοκρασίες. Οπότε παρατηρώντας ένα carbon star βλέπει κανείς τη πηγή των στοιχείων απ’ την οποία θα φτιαχτούν ζώα , φυτά αλλά και όντα που με τη σειρά τους θα προβληματίζονται , θα σκέπτονται , θα έχουν πάθη , θα ερωτεύονται. Συνεπώς λιγάκι σεβασμός στα αστέρια άνθρακα. Κάτι μαγειρεύεται εκεί…

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΕΤΑΠΡΑΞΗ
Επηρεασμένος βαθύτατα από τον Γιάννη Χρήστου , μελέτησα προσεκτικά την έννοια της Πράξης –Μετάπραξης την οποία εισήγαγε στη μουσική σκηνή.Ο ίδιος τη συσχετίζει με τη φυσική –μεταφυσική. Τι είναι η μεταφυσική όμως και τι η φυσική. Ειδικότερα μεταφυσική είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας που προσπαθεί να ερμηνεύσει την φύση της πραγματικότητας .Έτσι απλά ορίζεται ότι δεν μπορεί να αποδειχτεί επιστημονικά. Φυσική σημαίνει ακριβώς το αντίθετο , οτιδήποτε δηλαδή αποδεικνύεται πειραματικά με τη βοήθεια της επιστήμης . Αν και η μία έχει ακριβώς αντίθετη σημασία από την άλλη στην πραγματικότητα η Μ δεν βρίσκεται στον αντίποδα της Φ αλλά αποτελεί δεκανίκι της. Η μεταφυσική κατέληξε να αποτελεί τον φιλοσοφικό εκείνο τομέα, που προοριζόταν για την εξέταση θεμάτων . Είκαζε η μεταφυσική , αποδείκνυε με τη σειρά της η επιστήμη. Αν και αντίθετα μαζί συνθέτουν την αρμονία και σ’ αυτήν βασίζεται και η εξέλιξη του ανθρώπου.
Τώρα σχετικά με την πράξη και τη μετάπραξη θα σας πω πώς εγώ το αντιλήφθηκα. Η πράξη είναι μια δράση σκόπιμη και χαρακτηριστική κι εναρμονίζεται με το σύνηθες . Η μετάπραξη εμπεριέχει το στοιχείο του παράλογου , είναι μια επίθεση ενάντια στη λογική μια δράση αντίθετη στους κανόνες . Για παράδειγμα κάθε πρωί όλοι ετοιμάζουμε το πρωινό , το καφέ και αφού καθίσουμε μπροστά στον υπολογιστή ή την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο περιμένουμε πότε θα ‘ρθει η ώρα να φύγουμε για τη δουλειά. Αυτό είναι μια πράξη. Αν όμως αντί για καφέ και πρωινό πιώ μπύρα και χορεύω ημίγυμνος στη αυλή πρωινιάτικα αυτό είναι μετάπραξη. Στην τάξη τώρα για όσους είναι εκπαιδευτικοί , αν κάνω το μάθημά μου σύμφωνα με τις σύγχρονές διδακτικές μεθόδους , όρθιος και περιφερόμενος ανάμεσα στους μαθητές , αυτό είναι μια πράξη. Αν όμως σταθώ όρθιος και μιλώ κουνώντας τα χείλη μου χωρίς να ακούγομαι αυτό είναι μετάπραξη. Σε μια κοινωνική εκδήλωση αν παρευρεθώ σεμνά ενδεδυμένος , φιλικός και πρόσχαρος ως προς τη συμπεριφορά μου, αυτό είναι πράξη. Εάν όμως εμφανιστώ με τα μαλλιά μου βαμμένα μπλε και σβήσω όλα τα κεριά της εκκλησίας χορεύοντας ταυτόχρονα εε αυτό είναι μετάπραξη.
Σκέφτηκα λοιπόν τι εξελίσσει πιο πολύ , ποιο απ’ τα δύο διευρύνει τους γνωστικούς ορίζοντες? Έχω την εντύπωση πώς είναι αυτό που σε ξεβολεύει , αυτό που σε κάνει να νιώθεις ανασφαλής και σε φέρνει σε σύγκρουση με τις φοβίες σου. Για το ένα ( την πράξη) ξέρουμε την συνέχεια του . Κάνουμε κάτι συνηθισμένο που προκαλεί συχνά πλήξη και ανία. Το άλλο (μετάπραξη) καταγράφεται απ’ τον εγκέφαλο ως κάτι το διαφορετικό , προσθέτει εμπειρίες και το παράτολμο εγχείρημα μας βάζει σε άλλα μονοπάτια ξεχωριστά , επικίνδυνα σίγουρα που αν όμως συνοδεύονται από μια ψυχική ωριμότητα και μια συναισθηματική ισορροπία τότε παράγουν γνώση. Το διαρκές ξεβόλεμα και αναζήτηση των προσωπικών ορίων αποτελούν και παράγοντα νεότητας γι αυτό και η εφηβεία –η κορυφή των νεανικών μας χρόνων- χαρακτηρίζεται από το αλλοπρόσαλλο (μετάπραξη) .
Πώς το ένα σε συνάρτηση με το άλλο θα προσδώσουν στη καθημερινότητά μας ενδιαφέρον ? Το παράλογο διευρύνει τα όρια του λογικού , όπως η μεταφυσική ανάγκασε την επιστήμη να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα . Αυτό το αναπάντεχο των πράξεών μπορεί από τη μία να μας εκθέσει ανεπανόρθωτα στο κοινωνικό σύνολο , απ’ την άλλη μας φορτίζει με αθωότητα που ως γνωστό είναι το καλύτερο όπλο στην εσωστρέφεια , συστολή και καχυποψία του συνόλου. Ο Ν. Καρούζος άλλωστε λέει σε ένα ποίημα του:
« Με τη δύναμη του αθώου ανεβαίνω τους κινδύνους»
Ο ακτιβισμός , ο εθελοντισμός τα κινήματα τύπου «free hugs» χαρακτηρίζονται από μια αθωότητα κι έναν αυθορμητισμό.
Με λίγα λόγια η μετάπραξη είναι ένας τρόπος , μια τεχνική καταπίεσης του εγωισμού μας του βίαιου εγώ μας , τέκνο κι αυτό του βίαιου σύμπαντος άλλωστε.

Δείτε παρακάτω την "Κυρία με τη στρυχνίνη" έργο του Χρήστου όπου ο κάθε ένας αλλάζει ρόλους. Η πιανίστρια παίζει κρουστά , ή βιολίστρια παίζει χωρίς ήχο ή ωρύεται και διάφορα άλλα..

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ



Ο Γιάννης Χρήστου υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους έλληνες συνθέτες, με διεθνή αναγνώριση. Κύριο χαρακτηριστικό της ζωής και του έργου του ήταν οι έντονες φιλοσοφικές και μεταφυσικές του ανησυχίες, τις οποίες συσχέτιζε άμεσα με τη μουσική, προσπαθώντας να αναδείξει την πανανθρώπινη θρησκευτική, μεταφυσική και μυστικιστική της διάσταση, πέρα από ιστορικές περιόδους, τεχνοτροπίες, πολιτισμούς και θρησκευτικά δόγματα.
Σπουδάζει οικονομικά , αλλά σπουδάζει και φιλοσοφία. Ο ίδιος εμπνέεται από τον Ηράκλειτο και το παιχνίδι των αντιθέσεων, τον Carl Jung ,τα όνειρά του τα οποία τα κατέγραφε λεπτομερώς, το μύθο του φοίνικα που συμβολίζει τον κύκλο γέννηση – εξέλιξη – δραματική κορύφωση – τέλος (θάνατος) – νέα αρχή, το κύκλο του φεγγαριού ως αρχέγονο σύμβολο διαρκούς φθοράς και ανανέωσης.
Εισάγει επίσης τις έννοιες της «Πράξης» και της «Μεταπράξης»

Πράξη (praxis): π.χ. ένας βιολιστής κάνει αυτό που αναμένεται από αυτόν, δηλαδή παίζει βιολί.
Μεταπράξη (metapraxis): ο βιολιστής ενεργεί πέρα από το λογικώς προβλέψιμο, π.χ. ξεσπά σε άγριες κραυγές.
Επηρεάστηκε πάρα πολύ από τη μητέρα του η οποία ήταν ποιήτρια και πνευματίστρια.
Ο Γιάννης Χρήστου σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα τη νύχτα της 8ης Ιανουαρίου 1970, κατά την επιστροφή του στο σπίτι από τον εορτασμό των γενεθλίων του. Στο ίδιο δυστύχημα τραυματίστηκε σοβαρά η γυναίκα του, η οποία εξέπνευσε δέκα ημέρες αργότερα, αφήνοντας τα τρία τους παιδιά ορφανά.


Σάββατο 15 Μαΐου 2010

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΗΛΙΟΥ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
































Χθες 14/5/2010 στο Δημοτικό Σχολείο Μπενιτσών Κέρκυρας η Β΄ τάξη στα πλαίσια υλοποίησης περιβαλλοντικού προγράμματος με θέμα τα " Φυτά και λουλούδια" πραγματοποίησε παρατήρηση ηλίου με ηλιακό τηλεσκόπιο . Γνωρίζοντας πως το φως αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα ζωής φυτών και ζώων σκέφτηκα να εντάξω και την παρατήρηση μέσα στην εργασία της τάξης. Σκοπός της παρατήρησης ήταν τα παιδιά να δουν την ηλιακή δραστηριότητα σε πραγματικό χρόνο και να μάθουν και κάποια επιπλέον στοιχεία για το αστέρι μας. Έγινε καταγραφή των εκρήξεων σε φυλλάδια που μοιράστηκαν στις ομάδες( σημ τα παιδιά είναι 8 χρονών ) . Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από το θέαμα και ευτυχώς που ο ήλιος παρουσίαζε έντονη δραστηριότητα εκείνη τη στιγμή. Παλαιότερα είχε γίνει παρατήρηση κηλίδων στο ορατό φως με φίλτρο astrosolar οπότε τα παιδιά έχουν διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον ήλιο.

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010








ΟΜΙΛΙΑ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Σήμερα γιορτάζουμε την 189η επέτειο της επανάστασης του 1821 που στάθηκε ορόσημο στην ευρωπαϊκή ιστορία και σταθμός στην αμφισβήτηση της δουλείας και της ξένης τυραννίας.
Χωρίς την επανάσταση ο ελληνισμός ως έθνος θα αποτελούσε μουσειακό είδος και αντικείμενο μελέτης και έρευνας για τους ιστορικούς.
Ο ξεσηκωμός αποτελεί από μόνος του γεγονός αφύσικο γιατί οι λίγοι και άοπλοι τα ‘βαλαν με τους πάνοπλους πολλούς. Κάποιοι στάθηκαν περισσότερο πατριώτες για να πετύχει αυτό το εγχείρημα.
Τί σημαίνει όμως σήμερα να είσαι πατριώτης Έλληνας και ποια η βαρύτητα αυτού του τίτλου και το αντίκρισμά του σήμερα;
Για μένα προσωπικά πατριώτης είναι αυτός που σέβεται την πατρίδα του και τους συνανθρώπους του καθημερινά. Αυτός που δίνει καθημερινά τον αγώνα του με τόλμη και προσωπικό κόπο για να λειτουργήσει σωστά η κοινωνία και οι θεσμοί της.
Πατριώτης είναι κι αυτός που σέβεται το χώρο και το περιβάλλον που το μοιράζεται με τους άλλους, το οποίο δεν το κληρονόμησε αλλά το δανείστηκε από τις επόμενες γενιές και πρέπει να το παραδώσει στη καλύτερη δυνατή κατάσταση στα παιδιά του. Κάποιοι λοιπόν «πατριώτες» σε εισαγωγικά στάθηκαν μάλλον προδότες , που πρόδιδαν με χαρακτηριστική ευκολία και για να το αποποινικοποιήσουν το πέρασαν μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ως τρόπο ζωής , ως ιδανικό, έγιναν πρότυπα και επηρέασαν σαν βαριά ασθένεια τους νέους. Κήρυξαν το προσωπικό βόλεμα και την τεμπελιά.

Επανάσταση του 21 και ακόμα μια στείρα επέτειος;

Η ιστορία και οι σημαντικές στιγμές της δεν αποτελούν αντικείμενο μελέτης για να γνωρίσουμε τι κατόρθωσαν άλλοι στο παρελθόν αλλά για να μάθουμε τι είναι σωστό να πράξουμε εμείς στο παρόν και στο μέλλον.
Τι θα μας συμβούλευαν οι ήρωες;

Σας παραθέτω απόσπασμα από την ομιλία του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα στις 7 Οκτωβρίου του 1838 προς τους νέους του
Ά Γυμνασίου της Αθήνας :

« Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι.

Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη.

συνεχίζει παρακάτω λέγοντας:

Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε.
Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε" και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια.»

Να τι θα μας συμβούλευαν οι ήρωες σήμερα. Να φτιάξουμε τον τόπο μας και απαραίτητη προϋπόθεση γι αυτό είναι η ομόνοια , η συνεργασία με κοινό όραμα .
Η ομόνοια προϋποθέτει ευσυνείδητους πολίτες , ολοκληρωμένες προσωπικότητες με ιδανικά και αξίες , αλλά το κυριότερο με χαμηλό δείκτη εγωισμού.
«Ο εγωισμός είναι το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου για το ατομικό συμφέρον και τη προσωπική ευημερία. Το εγωιστικό άτομο έχει το δικαίωμα να δρα όπως αυτό θεωρεί σωστό, χωρίς να επηρεάζεται από ηθικές και θρησκευτικές αξίες.»
Από εγωιστές αυτός ο τόπος έχει υποφέρει και δεν αντέχει άλλο.
Αυτό απαιτεί μνήμη και οι Έλληνες αποδεικνύουν συνεχώς ότι δυστυχώς δεν διαθέτουν μνήμη. Ξεχνούν και συγχωρούν εύκολα. Να το μερίδιο ευθύνης μας και να το τίμημα που πληρώνουμε.
Λαός όμως που δεν έχει μνήμη και δεν ξέρει να εκτιμά δεν του αξίζει να υπάρχει.

Πώς λοιπόν θα μπορούσε η σημερινή επέτειος να μας εξελίξει ;
Εξέλιξη και επανάσταση είναι δύο έννοιες ταυτόσημες . Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;
Πρώτα σε προσωπικό επίπεδο να νικήσουμε τα πάθη μας και τις όποιες φοβίες μας έτοιμοι να διεκδικήσουμε και τα δικαιώματά μας. Στη συνέχεια η επανάσταση να προχωρήσει σε κοινωνικό επίπεδο. Ας πετάξουμε όσους δε μας σεβάστηκαν , όσους μας πούλησαν και μας πρόδωσαν επανειλημμένως και ας τιμωρήσουμε κακές συμπεριφορές.
Κι αφού κηρύξουμε τον πόλεμο πρέπει να σταθούμε ήρωες.
Ν’ αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ν’ απεχθανόμαστε την υποκρισία, το συμφέρον, το ψέµα και την ευθυνοφοβία. Ας γίνουμε ενεργοί πολίτες, πιστοί στα καθήκοντα και στις υποχρεώσεις μας, ας υψωθούμε πάνω από τη φύση μας γιατί οι εχθροί μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Τον εγωισμό μας καλούμαστε να πολεμήσουμε. Να μας χαρακτηρίζει η αυτονομία δηλαδή η εσωτερική πειθαρχία. Να κοιτάζουμε το «εμείς» και όχι το «εγώ» όπως είπε ο Μακρυγιάννης.
Εκεί αποδεικνύεται πόσο Έλληνας είσαι και πόσο πατριώτης .
Έτσι κερδίζεται η ελευθερία και η πρόοδος με αρετή και τόλμη.

γιατί…

ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ
Γι΄αυτό η μελέτη των έργων και των ημερών της Επανάστασης του 1821 είναι η καλύτερη μέθοδος αυτογνωσίας για κάθε σκεπτόμενο Έλληνα. Μας προσφέρει τα φωτεινότερα παραδείγματα των αρετών μας, την τόλμη, τη δύναμη της προσωπικότητας των Ελλήνων. Η 25η Μαρτίου έθεσε τα θεμέλια μέσα σε δύσκολες συνθήκες για τη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους. Ας αποτελέσει ακόμα την αφετηρία αναγέννησης και ας εμπνεύσει τις επόμενες γενιές!

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

ΩΡΙΩΝΑΣ






















Ο Ωρίων ήταν γιος της Γης, ξακουστός για την ομορφιά του και μεγάλος κυνηγός που γυρνούσε τα βουνά με το χάλκινο ρόπαλό του και σκότωνε αγρίμια.
Μια φορά στα βουνά της Βοιωτίας είδε την Πλειόνη με τις 7 κόρες της που όλες ήταν τόσο όμορφες όσο και η μητέρα τους. Ο Ωρίων όμως ερωτεύτηκε παράφορα την Πλειόνη και θέλησε να την κάνει δικιά του με την βία. Η Πλειόνη και οι κόρες της το έβαλαν στα πόδια και αυτός τις κυνηγούσε για 5 χρόνια. Οι Θεοί τις λυπήθηκαν και της έκαναν αστέρια. Τις γνωστές Πλειάδες ( Πούλια).
Όταν είχε πάει στην Κρήτη και αφού κυνηγούσε ότι έβρισκε, η Γη φοβήθηκε πως δεν θα αφήσει τίποτε ζωντανό, οπότε έστειλε ένα μεγάλο σκορπιό και τον σκότωσε. Ο Δίας τον λυπήθηκε και τον έκανε αστερισμό έτσι που όταν βγαίνει αυτός την νύχτα ο άλλος αστερισμός του Σκορπιού να δύει για να μην ανταμωθούν ποτέ ξανά.
Έτσι ο Ωρίων είναι μαζί με τα δύο σκυλιά του στον ουρανό ( τον αστερισμό του μικρού και του μεγάλου Κυνός ) , δίπλα στις Πλειάδες που ποτέ δεν μπορεί να τις φτάσει .

Είμαι των άστρων ο σκύλος....