ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΑΙ

  Ο άνθρωπος μέσα στο πέρασμα των αιώνων επεδίωκε πάντοτε την ασφάλεια σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωσή του  και για τη διαιώνιση του είδους του. Πολύ δύσκολα αποδεχόταν κάποια εξωτερική παρέμβαση και αντιμαχόταν οτιδήποτε διατάρασσε την ηρεμία και την υποτιθέμενη ιδανική συνθήκη. Η αδιάσειστη πίστη βέβαια σε έναν τρόπο ζωής ή μια συγκεκριμένη νοοτροπία  δεν είναι απαραιτήτως κακό ,  αλλά πρέπει να εμπεριέχει την προϋπόθεση του αλάνθαστου και του τέλειου , πράγμα αποδεδειγμένα ακατόρθωτο για τα μέτρα του ανθρώπου. Η  εμμονή του ανθρώπου στις παραδοσιακές αξίες  και ο φόβος αμφισβήτησής τους είχαν σαν συνέπειά τους  και τον φασισμό. Η αδυναμία αποδοχής του καινούργιου και προσαρμογής του σε αυτό , γέννησε τη βία , την απαραίτητη  αντίσταση δηλαδή στην οποιαδήποτε αλλαγή.

      Στη Φυσική αυτό είναι γνωστό ως  Αδράνεια  , τουτέστιν η χαρακτηριστική ιδιότητα των σωμάτων να αντιστέκονται στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης. Όταν ασκούνται δυνάμεις κι ένα σώμα δεν αλλάζει τη κινητική του κατάσταση τότε υπάρχουν άλλες δυνάμεις που ονομάζονται στατικές τριβές. Όταν η εξωτερική δύναμη αυξηθεί , τότε το σώμα φεύγει από τη φάση της ισορροπίας και αρχίζει να κινείται. Αυτό μεταφράζεται σε κοινωνιολογικό επίπεδο σαν προσαρμογή ή  αλληλεπίδραση .Το πρώτο μπορεί να φέρει την ενσωμάτωση ή και την αφομοίωση , ενώ το δεύτερο θα επιφέρει την αλλαγή. Άρα προσαρμόζομαι σημαίνει αφομοιώνομαι και αλληλεπιδρώ σημαίνει εξελίσσομαι; Όπως είδαμε από το παραπάνω παράδειγμα όλα τα φυσικά φαινόμενα αντικατοπτρίζονται με μεγάλη ομοιότητα και στη κοινωνία.

       Τι σημαίνει αλληλεπίδραση στον μεγάκοσμο. Το σύμπαν είναι πλούσιο από γαλαξίες. Αρκετοί φτιάχνουν  σμήνη και πολλοί μαζί  φτιάχνουν υπερσμήνη γαλαξιών. Οι γαλαξίες έχουν την ίδια ηλικία με το σύμπαν μιας και δημιουργήθηκαν στη φάση που το σύμπαν βρισκόταν σε πολύ θερμή και πυκνή κατάσταση. Μέσα στις σπείρες τους «γεννιούνται και πεθαίνουν» δισεκατομμύρια άστρα. Βασικό συστατικό των άστρων είναι το υδρογόνο και το ήλιο. Με την πάροδο του χρόνου στους γαλαξίες μειώνεται ο ρυθμός αστρογέννεσης και έτσι οι γαλαξίες «εκφυλίζονται»  και μετατρέπονται σε ελλειπτικούς γαλαξίες,  αποτελούμενοι από γηραιά άστρα. Κάπου εκεί σταματά η εξέλιξη. Τις περισσότερες φορές  ένας τεράστιος γαλαξίας καμπυλώνει βαρυτικά το χώρο και έλκει μικρότερους γαλαξίες του σμήνους . Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη σταδιακή αποδόμηση των μικρότερων από τον μεγαλύτερο. Αυτή η διαδικασία συγχώνευσης διαρκεί δισεκατομμύρια χρόνια και δημιουργείται ένας πολύ μεγαλύτερος και πλούσιος σε μεσοαστρική ύλη γαλαξίας . Συνέπεια της συγχώνευσης είναι η αστρογέννεση . Να τι χρειάζεται λοιπόν για να αναγεννηθεί μια αστρική πολιτεία!  Μια σύγκρουση με έναν άλλον γαλαξία , μια αλληλεπίδραση καλύτερα.

      Στον μικρόκοσμο τώρα τα πράγματα δε διαφέρουν πάρα πολύ. Πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια όταν όλοι οι οργανισμοί στη γη ήταν μονοκύτταροι , αναπαράγονταν ασεξουαλικά δηλαδή με παρθενογένεση. Δεν χρειάζονταν φύλα για τη διαιώνιση του είδους. Όταν οι συνθήκες ευνόησαν τη δημιουργία πιο σύνθετων οργανισμών τότε προέκυψε η ανάγκη εξέλιξης του είδους και  δημιουργήθηκαν  τα δύο φύλα , όπου μέσω της σεξουαλικής αναπαραγωγής , επέδρασαν μεταξύ τους και μέσω της ένωσης δύο διαφορετικών D.N.A  προέκυψε το καινούργιο , το νέο είδος . Το ζευγάρωμα διά του σεξ αναπτύχθηκε πριν από αρκετά εκατομμύρια χρόνια, προφανώς ως ασφαλέστερος τρόπος για τη διαιώνιση και την εξέλιξη του είδους και μάλλον  ο απολαυστικότερος Συνάγεται το συμπέρασμα πως η αλληλεπίδραση είναι  ένα απαραίτητο στάδιο  στην εξέλιξη ενός είδους.

      Η προσαρμογή λοιπόν καταποντίζεται στα τρίσβαθα και σημαίνει την αφομοίωση και συνάμα την εξαφάνιση του είδους; Εδώ έρχεται να περισώσει τον όρο ο Δαρβίνος με τη θεωρία της Φυσικής Επιλογής .Η Φυσική επιλογή είναι η διαδικασία  μέσω της οποίας οι οργανισμοί που είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον αφήνουν περισσότερους απογόνους και επιβιώνουν  από εκείνους που είναι λιγότερο προσαρμοσμένοι.

     Προσαρμογή και αλληλεπίδραση συνιστούν εξέλιξη – επιβίωση. Απαιτούν λιγότερη αδράνεια από τα σώματα άρα λιγότερες δυνάμεις τριβής και περισσότερες δυνάμεις ολίσθησης. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά από την ιστορία μας μιας και οι περισσότεροι πολιτισμοί δεν προέκυψαν από παρθενογένεση αλλά από αλληλεπίδραση και συγκερασμό διαφορετικών τάσεων .

   Προς τι ο φόβος λοιπόν όταν αντιμετωπίζουμε την είσοδο μεταναστών και προσφύγων στη χώρα μας, αφού αυτό πάντα συνέβαινε και σηματοδοτούσε μια σειρά αλλαγών και ευνοϊκών εξελίξεων σε όλους τους τομείς. Μήπως τρομάζει τελικά η μετάβαση σε μια νέα κατάσταση σε σχέση με την προγενέστερη ασφαλή ηρεμία. Πώς όμως θα ανακαλύπταμε το νέο αν δεν εξερευνούσαμε το άγνωστο ;