Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

ΟΥΠΑΝΙΣΑΔΕΣ

                                    
                                          Ιερά ινδικά κείμενα
Οι Ουπανισάδες είναι από τα πιο παλιά ιερά θρησκευτικά βιβλία των Ινδουιστών . Περιλαμβάνουν 112 ινδουιστικά κείμενα και γράφτηκαν από τον 8ο  έως τον 4ο αιώνα π.Χ. Αποτελούν ένα από τα πιο ωραία γραπτά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού .Έχουν πολύ μεγάλη ομοιότητα με τα κείμενα των Προσωκρατικών Φιλοσόφων. Πραγματεύονται ζητήματα όπως η προέλευση του ανθρώπου , ο θάνατός ή ο τελικός προορισμός και προτείνουν στάσεις  ζωής . Η κοσμολογική πρόταση εισάγεται με μία ερώτηση:

 « Από πού έρχονται όλοι αυτοί οι κόσμοι; Έρχονται από το διάστημα . Όλα τα όντα υψώνονται από το διάστημα και σ’ αυτό ξαναγυρίζουν»
                                                   βιβλίο Χαντόγκια

Το διάστημα , ο μικρόκοσμος και ο εσώτερος ψυχικός κόσμος του ανθρώπου αποτελούν εκφάνσεις του Βράχμα του απόλυτου  όντος , του μοναδικού  θεού , ο οποίος κατονομάζεται  και Εαυτός.

«Στον εσωτερικό κόσμο ο Βράχμα είναι συνείδηση , στον εξωτερικό κόσμο ο Βράχμα  είναι το διάστημα.»
                                                       βιβλίο Χαντόγκια

Στην παρακάτω αναφορά βλέπουμε ομοιότητες με τη θεωρία του Ηράκλειτου που έλεγε πως ο χρόνος παίζει πεσσούς με τα παιδιά.

« Αυτός ( Βράχμα) σαν Εαυτό μένει σε όλες τις μορφές , αλλά καλύπτεται από την άγνοια»
                                                     βιβλίο Καϊβάλια

Η χαρά αποτελεί βασικό συστατικό της θεϊκής φύσης και κατά συνέπεια και της δημιουργίας .

« Ο Βράχμα είναι η χαρά, γιατί απ’ τη χαρά έχουν έρθει όλα τα όντα , με τη χαρά ζουν και στη χαρά ξαναγυρίζουν όλα»
                                                   βιβλίο Ταϊτιριγια

Ο θάνατος  , η τελική κατάληξη των πλασμάτων δεν είναι το ανύπαρκτο ή ένας τόπος ονειρικός αλλά η ένωση με το θείο .

«Όπως η φωτιά που δεν έχει καύσιμα βρίσκει την ειρήνη  στη θέση της ανάπαυσής της , έτσι όταν οι σκέψεις γίνουν σιωπή , η ψυχή βρίσκει ειρήνη στην πηγή της»
                                                                βιβλίο Μαϊτρι

«Όλα τα πράγματα βρίσκουν την τελική τους ειρήνη στο βαθύτατο εαυτό τους. Αυτός που ξέρει αυτό το αιώνιο πνεύμα , όπου η συνείδηση  και οι αισθήσεις  βρίσκουν τελική γαλήνη , γνωρίζει το όλο κι έχει μπει στο όλο. Είναι σαν τα ποτάμια που βρίσκουν την τελική τους γαλήνη , όταν χύνονται στον ωκεανό. Γνώρισε το πνεύμα για να μη σε θλίψει ο θάνατος.»
                                                                     βιβλίο Πράσνα

Αυτή η στάση για το θάνατο προτείνει και τρόπους ζωής.

« Ας κρατάμε το πνεύμα καθαρό , γιατί στον άνθρωπο αυτό που σκέφτεται , αυτό γίνεται , αυτό είναι το μυστήριο της αιωνιότητας»
                                                                    βιβλίο Μαϊτρι
« Αυτός που ξέρει το Θεό γίνεται Θεός, ενώ αυτός που ποθεί τα αντικείμενα των επιθυμιών πλανιέται από θάνατο  σε θάνατο»
                                                                 βιβλίο  Ουντάκα

Σε μια άλλη αναφορά συναντούμε την ομοιότητα με τον Αναξίμανδρο που θεωρούσε πρωταρχικό στοιχείο της δημιουργίας. Στην τελευταία ερώτηση διακρίνουμε και στοιχεία από την Αρχή της Απροσδιοριστίας του Heisenberg.

« Εκεί που υπάρχει το άπειρο υπάρχει χαρά. Δεν υπάρχει χαρά στο περιορισμένο. Γνώρισε τη φύση του Απείρου. Πού απαντιέται το Άπειρο; Στο μεγαλείο του ή ούτε και στο μεγαλείο του»
                                                       βιβλίο Χαντόγκια

Η αρμονία της φύσης βασίζεται στην παρακάτω εξήγηση.

«Η γη , το νερό , τα βουνά και ο ουρανός φαίνονται να αναπαύονται σε σιωπηλό διαλογισμό»
                                                                   βιβλίο Χαντόγκια

Γι αυτό δεν πρέπει να υπάρχει φόβος ….

«Αυτός που βλέπει όλα τα όντα στον εαυτό του και τον εαυτό του σε όλα τα όντα χάνει κάθε φόβο»
                                                      βιβλίο Ίσα

Σε κάποιο άλλο στίχο ελπίζει στη βοήθεια του Βράχμα δίνοντας  όμως μια πολύ απλή εξήγηση της σύστασης του φωτός όπως δίδεται στη σύγχρονη φυσική σύμφωνα με τις αρχές της φασματοσκοπίας.

«Είθε ο Θεός που στο μυστήριο του οράματός του μεταμορφώνει την άσπρη του ακτινοβολία στην πολύχρωμη δημιουργία του  να μας χορηγήσει τη χάρη του καθαρού οράματος»
                                                              βιβλίο Σβετασβάρα

Ο άνθρωπος βέβαια στις Ουπανισάδες δεν αποτελεί μια εκφυλισμένη ή μια παρηκμασμένη μορφή ύπαρξης αλλά ένα σημαντικό σημείο παραγωγής υψηλών ενεργειών και συναισθημάτων.

«Υπάρχει ένα φως που λάμπει περ’ απ’ όλα τα πράγματα της γης , περ’ απ’ τους ουρανούς , περ’ απ’ όλους μας. Αυτό είναι το φως που λάμπει στην καρδιά μας.»
                                                                     βιβλίο Χαντόγκια





Δεν υπάρχουν σχόλια: