Σ’ αρπάζω να σου κάνω έρωτα
σκαμπιλίζοντας τους θεσπέσιους γλουτούς σου.
Σε βρίζω μπαίνοντας μέσα σου
μ’ ορμή σαδιστή.
Αδιαφορώ αν πονάς.
Βογγώ με την υποταγή σου.
Εκσπερματώνω στο πρόσωπό σου
προστάζοντάς σε να γονατίσεις
ακόμη βαθύτερα.
Θέλω να ισοπεδωθείς.
Ισοπεδώνεσαι.
Ιδρώνω ενοχές.
Σε κρατώ τρυφερά, μόλις
που σε αγγίζω.
Ανάβω μια αγκαλιά κεριά.
Σου ψιθυρίζω αγάπη μου, φως
μου, ανάσα μου, ψυχή μου, μπαίνω
μέσα σου αργά και σου φιλώ
το στόμα βελούδινο ρούχο παναγιάς.
Θέλω να απογειωθείς.
Απογειώνεσαι.
Δεν ξέρω ποιος είμαι:
αν έχω μάνα ή είμαι ορφανός
αν έχω πατέρα ή είμαι Θεός.
Δημήτριος Μουζάκης
συλλογη "Βρουξιστής"
εκδόσεις Σιδόντας
Διαβασα αυτό το ωραίο ποίημα και είπα να το μοιραστώ με εσας. Τελικά ο παραλογισμός δε διακρίνει μόνο τις γυναίκες!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου