Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010








ΟΜΙΛΙΑ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Σήμερα γιορτάζουμε την 189η επέτειο της επανάστασης του 1821 που στάθηκε ορόσημο στην ευρωπαϊκή ιστορία και σταθμός στην αμφισβήτηση της δουλείας και της ξένης τυραννίας.
Χωρίς την επανάσταση ο ελληνισμός ως έθνος θα αποτελούσε μουσειακό είδος και αντικείμενο μελέτης και έρευνας για τους ιστορικούς.
Ο ξεσηκωμός αποτελεί από μόνος του γεγονός αφύσικο γιατί οι λίγοι και άοπλοι τα ‘βαλαν με τους πάνοπλους πολλούς. Κάποιοι στάθηκαν περισσότερο πατριώτες για να πετύχει αυτό το εγχείρημα.
Τί σημαίνει όμως σήμερα να είσαι πατριώτης Έλληνας και ποια η βαρύτητα αυτού του τίτλου και το αντίκρισμά του σήμερα;
Για μένα προσωπικά πατριώτης είναι αυτός που σέβεται την πατρίδα του και τους συνανθρώπους του καθημερινά. Αυτός που δίνει καθημερινά τον αγώνα του με τόλμη και προσωπικό κόπο για να λειτουργήσει σωστά η κοινωνία και οι θεσμοί της.
Πατριώτης είναι κι αυτός που σέβεται το χώρο και το περιβάλλον που το μοιράζεται με τους άλλους, το οποίο δεν το κληρονόμησε αλλά το δανείστηκε από τις επόμενες γενιές και πρέπει να το παραδώσει στη καλύτερη δυνατή κατάσταση στα παιδιά του. Κάποιοι λοιπόν «πατριώτες» σε εισαγωγικά στάθηκαν μάλλον προδότες , που πρόδιδαν με χαρακτηριστική ευκολία και για να το αποποινικοποιήσουν το πέρασαν μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ως τρόπο ζωής , ως ιδανικό, έγιναν πρότυπα και επηρέασαν σαν βαριά ασθένεια τους νέους. Κήρυξαν το προσωπικό βόλεμα και την τεμπελιά.

Επανάσταση του 21 και ακόμα μια στείρα επέτειος;

Η ιστορία και οι σημαντικές στιγμές της δεν αποτελούν αντικείμενο μελέτης για να γνωρίσουμε τι κατόρθωσαν άλλοι στο παρελθόν αλλά για να μάθουμε τι είναι σωστό να πράξουμε εμείς στο παρόν και στο μέλλον.
Τι θα μας συμβούλευαν οι ήρωες;

Σας παραθέτω απόσπασμα από την ομιλία του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα στις 7 Οκτωβρίου του 1838 προς τους νέους του
Ά Γυμνασίου της Αθήνας :

« Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι.

Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη.

συνεχίζει παρακάτω λέγοντας:

Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε.
Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε" και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια.»

Να τι θα μας συμβούλευαν οι ήρωες σήμερα. Να φτιάξουμε τον τόπο μας και απαραίτητη προϋπόθεση γι αυτό είναι η ομόνοια , η συνεργασία με κοινό όραμα .
Η ομόνοια προϋποθέτει ευσυνείδητους πολίτες , ολοκληρωμένες προσωπικότητες με ιδανικά και αξίες , αλλά το κυριότερο με χαμηλό δείκτη εγωισμού.
«Ο εγωισμός είναι το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου για το ατομικό συμφέρον και τη προσωπική ευημερία. Το εγωιστικό άτομο έχει το δικαίωμα να δρα όπως αυτό θεωρεί σωστό, χωρίς να επηρεάζεται από ηθικές και θρησκευτικές αξίες.»
Από εγωιστές αυτός ο τόπος έχει υποφέρει και δεν αντέχει άλλο.
Αυτό απαιτεί μνήμη και οι Έλληνες αποδεικνύουν συνεχώς ότι δυστυχώς δεν διαθέτουν μνήμη. Ξεχνούν και συγχωρούν εύκολα. Να το μερίδιο ευθύνης μας και να το τίμημα που πληρώνουμε.
Λαός όμως που δεν έχει μνήμη και δεν ξέρει να εκτιμά δεν του αξίζει να υπάρχει.

Πώς λοιπόν θα μπορούσε η σημερινή επέτειος να μας εξελίξει ;
Εξέλιξη και επανάσταση είναι δύο έννοιες ταυτόσημες . Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;
Πρώτα σε προσωπικό επίπεδο να νικήσουμε τα πάθη μας και τις όποιες φοβίες μας έτοιμοι να διεκδικήσουμε και τα δικαιώματά μας. Στη συνέχεια η επανάσταση να προχωρήσει σε κοινωνικό επίπεδο. Ας πετάξουμε όσους δε μας σεβάστηκαν , όσους μας πούλησαν και μας πρόδωσαν επανειλημμένως και ας τιμωρήσουμε κακές συμπεριφορές.
Κι αφού κηρύξουμε τον πόλεμο πρέπει να σταθούμε ήρωες.
Ν’ αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ν’ απεχθανόμαστε την υποκρισία, το συμφέρον, το ψέµα και την ευθυνοφοβία. Ας γίνουμε ενεργοί πολίτες, πιστοί στα καθήκοντα και στις υποχρεώσεις μας, ας υψωθούμε πάνω από τη φύση μας γιατί οι εχθροί μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Τον εγωισμό μας καλούμαστε να πολεμήσουμε. Να μας χαρακτηρίζει η αυτονομία δηλαδή η εσωτερική πειθαρχία. Να κοιτάζουμε το «εμείς» και όχι το «εγώ» όπως είπε ο Μακρυγιάννης.
Εκεί αποδεικνύεται πόσο Έλληνας είσαι και πόσο πατριώτης .
Έτσι κερδίζεται η ελευθερία και η πρόοδος με αρετή και τόλμη.

γιατί…

ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ
Γι΄αυτό η μελέτη των έργων και των ημερών της Επανάστασης του 1821 είναι η καλύτερη μέθοδος αυτογνωσίας για κάθε σκεπτόμενο Έλληνα. Μας προσφέρει τα φωτεινότερα παραδείγματα των αρετών μας, την τόλμη, τη δύναμη της προσωπικότητας των Ελλήνων. Η 25η Μαρτίου έθεσε τα θεμέλια μέσα σε δύσκολες συνθήκες για τη γέννηση του νέου ελληνικού κράτους. Ας αποτελέσει ακόμα την αφετηρία αναγέννησης και ας εμπνεύσει τις επόμενες γενιές!

1 σχόλιο:

Ειρήνη Μαραγκόζη είπε...

Μια διαφορετική ομιλία, σύντομη, περιεκτική και άμεση που αναδεικνύει το μήνυμα της επανάστασης! Είναι πλέον τετριμμένο να μένουμε προσκολλημένοι στα τεράστια χρονικά που αναγιγνώσκονται κάθε φορά στις σχολικές εορτές της 28ης Οκτωβρίου, 17ης Νοεμβρίου και 25ης Μαρτίου. Εννοείται πως πρέπει να γνωρίζουν οι μαθητές το ιστορικό πλαίσιο και τα γεγονότα που γιορτάζουμε, αλλά όλοι ξέρουμε πως εκείνες τις μέρες κανείς δεν μπορεί να ακούσει προσεκτικά τεράστια και συχνά κακογραμμένα κείμενα. Επομένως επικροτώ την ομιλία σου, διότι ήταν ανθρώπινη και αληθινή και επικεντρώθηκε στην ουσία: Δεν πρέπει να ξέρουμε πως η ομόνοια, η συνεργασία, η συλλογικότητα και το κοινό όραμα ήταν τα "κλειδιά" που άνοιξαν την πόρτα της επανάστασης; Δεν πρέπει να ξέρουμε πως σε κάθε εποχή βασιζόμενοι σε τέτοιες αρχές μπορούμε να πετύχουμε το ακατόρθωτο;

Θα ήθελα όμως να σταθώ και σε κάτι άλλο. Εννοείται πως εκείνη τη μέρα, στην επέτειο, οφείλουμε να τονίζουμε τα θετικά της επανάστασης (και όπως προείπα το χειρίστηκες πολύ καλά!). Όμως σε κάποια προηγούμενη συνάντηση με τους μαθητές θα έπρεπε κανονικά να τους ενημερώνουμε και για τα σκοτεινά σημεία εκείνης της ιστορίας. Θα έπρεπε να τους λέμε και για τους εμφύλιους πολέμους που ξέσπασαν δυο χρόνια μετά την επανάσταση, για τα δάνεια της επανάστασης και για το φαγοπότι που έγινε, για το ρόλο της εκκλησίας, για το γεγονός ότι η επανάσταση θα χανόταν ολοκληρωτικά εξαιτίας της βλακείας μας (άλλωστε ο Ιμπραήμ μάς είχε κάνει κομμάτια), για το ότι σήμερα υπάρχουμε ως έθνος διότι οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν πως ένα ελληνικό κράτος στο άκρο της Βαλκανικής θα εξυπηρετούσε ωραιότατα τα συμφέροντά τους. Κι έτσι μας βοήθησαν στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827. Θα έπρεπε να τα τονίζουμε κι αυτά, αν και ομολογώ πως ούτε εγώ κάνω κάτι ανάλογο. Κάτι με κολλάει και κάτι με πονάει... γιατί συνειδητοποιώ πως είμαστε ίδιοι από τότε ως σήμερα. Ένα έθνος που αν και έχει δυναμική και δυνατότητες, προτιμά να ζει για το σήμερα και μόνο, δίχως προγραμματισμό. Ένα έθνος που εύκολα πουλήθηκε τότε στους ξένους (βλ. αγγλικά δάνεια, ξενικά κόμματα κλπ) και εύκολα ξεπουλιέται και τώρα. Μακάρι να γινόταν σήμερα μια επανάσταση και γνωρίζοντας τα λάθη του παρελθόντος να διώχναμε όλους εκείνους τους πολιτικούς που διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα και που μας έχουν καταδικάσει στην ανασφάλεια. Αντ' αυτού μένουμε παγωμένοι και περιμένουμε κάποιον... Μεσσία να μας σώσει.