ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ –ΜΕΓΑΣ ΓΚΡΕΜΟΣ

Σήμερα Κυριακή 19 Δεκεμβρίου εγώ και ο φίλος Αντώνης οδηγήσαμε την γνωστή παρέα σε μια διαδρομή που τη χαρακτήριζε η καταπληκτική θέα. Ξεκινήσαμε λίγο πριν τη κορυφή του Παντοκράτορα και στρίψαμε σε έναν χωματόδρομο δεξιά. Περπατήσαμε περίπου 9 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του δρόμου που οδηγούσε σε αδιέξοδο. Στο τέλος χρειάστηκε να αναρριχηθούμε για 200 μέτρα μέχρι να βγούμε στον κεντρικό δρόμο. Όταν ξεκινήσαμε είχαμε σαν θέα τα διαπόντια νησιά , στη συνέχεια είχαμε θέα την πόλη της Κέρκυρας , τη Λευκίμμη , τους Παξούς μέχρι που διακρίνονταν στο βάθος τα βουνά της Λευκάδας. Κάνοντας στροφή είχαμε θέα προς Αλβανία . Ο τελευταίος περίπατος για φέτος ήταν καταπληκτικός. Το νέο πρόγραμμα περιπάτων θα βγει μετά το Γενάρη. Σας περιμένουμε..

ΔΙΔΥΜΙΔΕΣ

Τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου ανεβήκαμε στη Πηλίδα να παρατηρήσουμε βροχή διαττόντων. Η βροχή διαττόντων ή μετέωρα ή πεφταστέρια κατά το λαϊκότερον δεν είναι φυσικά αστέρια που πέφτουν αλλά υπολείμματα από την κόμη κομητών που εισέρχονται στην ατμόσφαιρά μας και καίγονται. Οι κομήτες είναι «βρόμικες χιονόμπαλες» που αποτελούνται από πάγο και σκόνη και προέρχονται από τη ζώνη του Kuiper και του Oort που βρίσκονται σε μια περιοχή έξω απ’ τη τροχιά του Ποσειδώνα. Αποτελούν τα απομεινάρια κατασκευής των αέριων πλανητών όπως ο Δίας , ο Κρόνος , ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας. Αυτά λοιπόν τα σώματα όταν ξεφύγουν απ’ αυτή τη ζώνη και κινούνται σε μια δική τους τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Καθώς πλησιάζουν στον Ήλιο , επειδή αυξάνεται η θερμοκρασία , η επιφάνειά τους εξαχνώνεται και σκορπίζουν τα υλικά τους μέσα στο ηλιακό σύστημα. Όταν μπαίνει η γη μέσα στη τροχιά του κομήτη τα σωματίδια αυτά πέφτουν στην ατμόσφαιρα και καίγονται. Έτσι δημιουργείται η βροχή διαττόντων. Τώρα αν κάποιο απ’ αυτά τα υπολείμματα καταφέρει να πέσει στη γη λέγεται μετεωρίτης.

Ανεβήκαμε λοιπόν για να παρατηρήσουμε Διδυμίδες , μια βροχή μετεώρων που ονομάστηκαν έτσι επειδή φαίνεται να προέρχονται από τον αστερισμό των Διδύμων. Τα συγκεκριμένα μετέωρα πέφτουν στην ατμόσφαιρα με την ταχύτητα των 35χλμ/sec αρκετά γρηγορότερα από άλλες βροχές μετεώρων. Επίσης η συγκεκριμένοι διάττοντες δεν προέρχονται από τη κόμη κομήτη αλλά από τον αστεροειδή 3200 Φαέθων .

Στην αρχή φαινόταν πως θα έχουμε καταπληκτικό ουρανό. Όταν άρχιζα να ανηφορίζω στο βουνό φάνηκαν τα πρώτα σύννεφα στη δύση. Όταν έστησα το τηλεσκόπιο το 70% του ουρανού ήταν καλυμμένο από σύννεφα. Φαίνονταν μόνο Ωρίωνας , Δίδυμοι και Μονόκερως. Σε λίγη ώρα η παρατήρηση είχε καταντήσει μαρτύριο. Εκεί που έψαχνες στο χάρτη να βρεις κάτι στους Διδύμους εκεί γέμιζε το συγκεκριμένο σημείο με σύννεφα. Από τις 10:30 ως τις 12:00 αυτό γινόταν. Κάποιες δυνατές λάμψεις δεν ήταν πολύ φωτεινοί διάττοντες που έσκαγαν καθώς έπεφταν στην ατμόσφαιρα αλλά αστραπές. Αρχίσαμε να μαζεύουμε τα τηλεσκόπια με το φόβο της βροχής . Κατά τις 12 άρχισε να ανοίγει ο ουρανός. παρατήσαμε τα τηλεσκόπια και κάναμε καταγραφή διαττόντων. Από τις 12:00 μέχρι και τις 2:30 γινότανε χαμός... Σίγουρα υπήρχε ένας ρυθμός της τάξης των 80-100 διαττόντων την ώρα ίσως και παραπάνω..... Διάττοντες που κυμαίνονταν από -3 mag έως και +4 mag . Γενικά από τις πιο θεαματικές βροχές που έχω παρατηρήσει ποτέ. Πτώσεις μετεώρων με μεγάλη διάρκεια και ένταση. Τελικά άξιζε το κόπο και με το παραπάνω το κρύο που τραβήξαμε στο βουνό.

Τα άλογα του Αχιλλέως

Σ' ένα μεγάλο οικόπεδο στη γειτονιά μου φέρανε αυτές τις μέρες 3 άλογα. Βόσκουν ανέμελα όλη την ώρα και αποζητούν την ανθρώπινη παρουσία. Όταν τα πλησίασα ανταποκρίθηκαν και ήρθαν κι αυτά κοντά μου. Με το ένα από αυτά μάλιστα έχουμε συνάψει ιδιαίτερες σχέσεις. Τα ταΐζω καλαμιές κι αυτά για αντάλλαγμα μ' αφήνουν να κοιτάζω τα μεγάλα ολόμαυρα μάτια τους και να τα χαϊδεύω στο λαιμό και στη χαίτη. Αν και ο άνθρωπος τα ονόμασε εγωιστικά "ά-λογα " ,χωρίς λόγο δηλαδή πλάσματα, αυτά αντιθέτως λένε πολλά με τη σιωπηλή τους μορφή.

Σήμερα λοιπόν καθώς τα τάιζα θυμήθηκα το ποίημα του Καβάφη :

Τα άλογα του Αχιλλέως

Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,
που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,
άρχισαν τ' άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως·
η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε
για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.
Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν,
την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν
τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο -αφανισμένο-
μιά σάρκα τώρα ποταπή -το πνεύμα του χαμένο-
ανυπεράσπιστο -χωρίς πνοή-
εις το μεγάλο Τίποτε επιστραμένο απ' την ζωή.

Τα δάκρυα είδε ο Ζεύς των αθανάτων
αλόγων και λυπήθη. «Στου Πηλέως τον γάμο»
είπε «δεν έπρεπ' έτσι άσκεπτα να κάμω·
καλύτερα να μην σας δίναμε άλογά μου
δυστυχισμένα! Τι γυρεύατ' εκεί χάμου
στην άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας.
Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας
πρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανά των
σας έμπλεξαν οι άνθρωποι». -Όμως τα δάκρυά των
για του θανάτου την παντοτεινή
την συμφοράν εχύνανε τα δυό τα ζώα τα ευγενή.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΩ ΓΑΡΟΥΝΑ

Σήμερα Κυριακή 5 Δεκεμβρίου ο φίλος Ερωτόκριτος ανέλαβε να μας ξεναγήσει στα υπέροχα μονοπάτια του βουνού των Αγίων Δέκα. Ο καιρός δεν άφηνε και πολλές υποσχέσεις μιας και ήταν έτοιμος για βροχή. Παρόλα αυτά αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε και για την τόλμη μας μας αποζημίωσε με έναν καταγάλανο ουρανό. Ξεκινήσαμε από το χωριό του Άνω Γαρούνα , ακολουθήσαμε το μονοπάτι που βγάζει στη Μονή Παντοκράτορα , συνεχίσαμε κατηφορίζοντας το μονοπάτι προς τους Αγίους Δέκα , στρίψαμε δεξιά στο τσιμεντόδρομο και επιστρέψαμε από κει που ξεκινήσαμε διαγράφοντας έναν κύκλο 9 περίπου χιλιομέτρων μέσα από μια καταπληκτική φύση που άφησε κατάπληκτους τους περιπατητές. Επίσης το χωριό του Ανω Γαρούνα ήταν παραμυθένια όμορφο όπως και πάρα πολλά χωριά της Κέρκυρας. Να πάτε οπωσδήποτε να το δείτε. Φυσικά η μέρα έκλεισε με τσίπουρα….

IANNIS XENAKIS

Τον Ξενάκη τον γνώρισα μέσα από το γενικότερο ψάξιμο για τη ‘σύγχρονη μουσική’ που ξεκίνησε με το Γιάννη Χρήστου. Γεννήθηκε στη Βράιλα της Ρουμανίας το 1922 και πέθανε στο Παρίσι το 2001. Κατά τη συμμετοχή του στα Δεκεμβριανά τραυματίστηκε σοβαρά από θραύσμα αγγλικής οβίδας, με αποτέλεσμα να χάσει το αριστερό του μάτι και να παραμορφωθεί η αριστερή πλευρά του προσώπου του Ο Ξενάκης ήταν αρχιτέκτονας μαθηματικός. Ανάπτυξε πρωτοποριακές μουσικές μεθόδους όπου συσχέτιζε μαθηματικά μοντέλα , αρχιτεκτονική , θερμοδυναμική και μέσα από αυτά συνέθετε μουσική. Προσπάθησε, δηλαδή, να εφαρμόσει στη μουσική τους φυσικούς νόμους που διέπουν διάφορα φαινόμενα, όπως π.χ. το θρόισμα των φύλλων ενός δέντρου, την οχλοβοή μιας διαδήλωσης, κ.ά., δημιουργώντας μια μουσική «ηχητικών μαζών», «συμπάντων» ή «γαλαξιών». Σε ένα από τα πιο πρωτοποριακά του έργα στα «Πιθοπρακτά» εφάρμοσε νόμους της θερμοδυναμικής που περιγράφουν τη συμπεριφορά ενός αερίου κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αντιστοιχώντας παραμέτρους της μουσικής με τη συμπεριφορά των μορίων ενός αερίου. Στα «Πολύτοπα» η μουσική συνδυαζόταν με οπτικά ερεθίσματα σε συγκεκριμένους, ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Για το σκοπό αυτό επιστρατεύονταν τόσο ο ήχος, με ηχεία κατάλληλα τοποθετημένα σε διάφορα σημεία, όσο και το φως, με προβολείς που κατεύθυναν το φως πάνω στο συγκεντρωμένο πλήθος.